Gijs van Opstal - 25 / Sep / 2021
Dag 5: De Schaakmeester
Dag 5: Grote wijnboeren en kleine wijnboerinnen.
Vanochtend was er helaas geen gefluit of geneurie om bij wakker te worden, maar de moed zat er wel goed in.
Een strakblauwe lucht, een paar luchtige versgebakken broodjes en een stevige bak koffie en we konden de hort op, op weg naar nieuwe boeren en wijnverhalen.
De conclusie werd in de auto eens te meer getrokken dat dit toch wel een van de leukere ‘werkweken’ is die we tot nu toe met ONWINE hebben beleefd. De zaken die we voor ONWINE regelen vanuit Nederland en het verbinden van de wijnboeren met wijnliefhebbers in Nederland is absoluut geen straf, maar in deze zonnige sferen gaat het allemaal toch net wat makkelijker. Ook merken we dat het contact met de wijnboer veel soepeler verloopt als we er persoonlijk zijn, het bouwt een soort van vertrouwensband. Onze kleurrijke bedrijfsshirts helpen daar zeker bij!
De eerste wijnboer die we bezochten vandaag was er een van formaat, iets wat we toch niet helemaal goed ingeschat hadden tijdens ons onderzoek voorafgaand aan de reis. Bij aankomst werden we welkom geheten met bordjes in 4 verschillende talen alvorens we dit gigantische wijndomein binnen reden. Eenmaal binnen werden we hartelijk ontvangen door 2 mannen in pak die ons vervolgens vertelden dat er dagelijks een vrachtwagen met wijn naar Nederland rijdt richting een welbekende horecagroothandel, iets waar wij in onze huidige staat nog niet direct mee zullen concurreren. Redelijk overrompeld door de grootte van het wijnhuis en de cijfers die de 2 salesmannen met ons deelden werden we toch aangenaam verrast door hun reactie op ons concept. Ze waren ervan overtuigd dat deze manier van wijn verkopen (direct van boer tot consument) de toekomst was en sloten een samenwerking niet uit. Waar we dachten met de spreekwoordelijke staart tussen de benen naar buiten te lopen, liepen we toch redelijk tevreden door de poort van dit wijnkasteel naar buiten.
Onderweg naar de tweede boer stopte de airco er plots mee, ietwat onprettig met 25 graden zon. Even pauzerend en bijkomend van het gepuf en gezweet in de auto viel het oog op een bordje verderop met de tekst ‘Azienda agricola / Vino Vendita 100M —>’ . Zoals al vaker tijdens deze wijntrip is onze planning in het water gevallen en ook nu besloten we om van ons initiele plan af te wijken. Het wijnhuis lag er prachtig bij maar zag er niet heel levendig uit, geen auto’s voor de deur en geen ronkende tractoren of plukkende wijnboeren in de gaard. Toch stond er ‘Aperto’ op de gesloten poort en klopten we aan. De poort ging open en een vriendelijk dametje begroette ons. We introduceerden ons en vroegen haar of ze ervaring had met het verkopen van wijn aan Nederlandse liefhebbers. Ze fronsde moeilijk en stelde ‘Dutch people don’t like Le Marche wines’. Het is dat we mondkapjes op hadden, maar onze bekken vielen redelijk open. De dame was overtuigd dat Le Marche wijnen qua smaak en prijs niet interessant voor Nederlanders waren. Dat terwijl wij onze ONWINEREIS juist gepland hebben gebaseerd op de talloze vragen óf en wanneer er wijnboeren van Le Marche beschikbaar komen op het platform. Ook wijzelf zijn in de afgelopen 2 dagen prominent lid geworden van de Le-Marche-fanclub, dus haar uitspraken verbaasde ons nogal.
We merkten toch dat we haar perspectief op de Nederlandse wijnliefhebber redelijk eenvoudig konden veranderen en namen al haar zorgen rondom de complexiteit van een samenwerking met ONWINE weg.
We ervaren dat wijnboeren vrij versteld staan als we ze vertellen over de werkwijze van ONWINE, niet alleen omdat het iets nieuws is binnen de wijnwereld maar ook vooral het gemak voor de boer. De boer hoeft enkel door te geven hoe ze weergegeven willen worden op het platform (verhaal, foto’s en prijs en aanbod) en dagelijks de ontvangen orders in te pakken. Alle ‘randzaken’ zoals de fiscale afdrachten van accijnzen, belastingen en het organiseren van het transport nemen wij voor onze rekening.
Het dametje raakte duidelijk geinteresseerd en was al bezig om haar selectie en prijzen te bepalen voor welke wijnen ze op het platform wilde waarbij ze opvallend genoeg stelde dat ‘rose is not for dutch people’. Wederom een aanname over Nederlanders die we gekeken naar onze eigen voorkeuren en de vele rosé-bestellingen via het platform hebben geprobeerd te veranderen. Om dat argument kracht bij te zetten stelden we dat we wel wat flessen wijn af wilde nemen om ze te proeven maar ze onderbrak ons en haastte zich om ons een ‘proefpakket’ mee te geven van haar, later die avond blijkende, fantastische wijnen. Met een volle doos wijn onder de arm namen we afscheid en spraken af begin volgende week weer contact op te nemen.
Ondertussen was het 12u en de siesta hing, ondanks de stralende zon, als een donkere wolk boven onze planning. We besloten het zekere voor onzekere te nemen en hebben onszelf een middagje vrijaf gegund met een uitgebreide lunch op het strand met hier en daar een plons in de azuurblauwe zoute zee. Na de plons en een kort bezoek aan het stadscentrum van Ancona zijn we nog naar een laatste wijnboer geweest maar die kon wegens drukte en behoorlijke taalbarriere op dit moment niet zoveel voor ons beteken. Gelukkig hebben wij Elisa, ons Italiaanse teamlid die telefonisch en per mail de boer zal benaderen.
Tijdens onze reis wordt er op rustige momenten nog wel eens een potje schaak gespeeld waarbij de competitieve gemoederen flink oplopen. Ook vanavond onder het genot van een mooi glas Rosso Conero zijn er enkele potjes gespeeld met een duidelijke winnnaar. We zullen niet zeggen wie, maar het is duidelijk dat er 2 mannen spelen om de verliezersplekken en een ander schrijft een blog over de wijnavonturen.
Zometeen zullen we nog een hapje eten bij de lokale trattoria en dan vroeg te bedde om morgen richting het Piemontese te rijden!
