De wijnboeren zitten niet stil!

Wat heb ik een respect voor de wijnboer.

Er is maar één maand in het jaar dat de wijngaard rust krijgt en dat is van half december tot half januari. De rest van het jaar is de wijnboer altijd in de wijngaard te vinden.

De liefde en zorg die een wijnboer in zijn wijngaard steekt gaat jaar in jaar uit. Neemt een boer dagen vrij dan kan dit grote gevolgen hebben voor het wijnproces. Het succes van een wijn zit hem in de constante input van passie, expertise en geduld in het wijnproces. Bij het benaderen van nieuwe boeren voor het platform ONWINE moeten we dan ook vaak de hort op om ze uberhaupt te pakken te krijgen.

 Zo troffen we Bianca van Viotti  Vini, besmeurd onder de pulp van haar geliefde Albarossa en Barbera, aan in haar wijnhuis in Castel Rocchero om haar te introduceren tot ONWINE. Een wijnboer ben je niet voor even, maar 24/7. 
Dat bleek ook uit het eerste telefoongesprek dat we hadden met Pakravan  Papi uit Toscane. We moesten Enzo Papi echt vragen om even het gedruis van zijn tractor uit te zetten tijdens de oogst van de Sangiovese om onze plannen met hem te kunnen delen.
De wijnboeren willen hun wijn graag delen met de rest van de wereld, maar ze zijn zich zeer bewust van de desastreuze gevolgen voor het wijnproces als hun focus en structuur niet juist is. Ze wijken hier dan ook niet graag vanaf, het is ook die jarenlange structuur die hen heeft gebracht waar ze nu zijn!

Niet alleen deze focus en structuur van de boer is bepalend, ook de weergoden kunnen roet in het eten gooien. Zo is ook de maand mei voor de wijnboer nog een spannende tijd. De planten lopen langzaam uit maar de nachtvorst kan de eerste helft nog de kop op steken en kunnen de fragiele planten de das om doen. Nu is het 23 mei en kunnen de meeste wijnboeren met een gerust hart weer doorademen. 

De voorjaarsmaanden staan in het teken van “dieven” dat wil zeggen dat de beginnende blaadjes die in de oksels groeien worden verwijderd. Door deze blaadjes te verwijderen worden de kostbare energie en sappen alleen naar de belangrijkste onderdelen van de plant gebracht namelijk  “de vrucht”. Ook de grond tussen de planten door wordt regelmatig omgeschoffeld om onkruid te verwijderen maar ook om de grond wat luchtiger te maken zodat het regenwater makkelijk de grond in kan zakken en daardoor verrotting kan voorkomen.

De maand juni staat in het teken van groei en “relavage” hiermee wordt bedoeld dat de plant tussen de twee ijzeren kabels wordt geleid. Op deze manier wordt de plant gedwongen verticaal te groeien zodat alle druiven evenveel kans hebben op de zon om goed te kunnen groeien. De kleine druiventrosjes tonen zich voorzichtig aan de buitenwereld.

Mei en juni zijn ook de maanden dat de toeristen de wijngebieden weer willen bezoeken. De boeren combineren hun harde werk in de wijngaard dan met wijnproeverijen waar zij hun mooie product willen verkopen. Voor sommigen is dat eenvoudiger dan anderen. Zo zijn in Piemonte de meeste langdurige buiten-werkzaamheden wel gedaan voor een tijdje, maar bijvoorbeeld bij Nera Vini in Valtellina en bij Pomario in Umbrie wordt er nog volop gewerkt in de gaard dankzij de unieke omstandigheden waar zij zich in bevinden. Het vraagt dus veel van de boeren om na een slopende werkdag zijn wijn nog aan de man te krijgen. Gelukkig spreekt de kwaliteit van wijn voor zich en worden de vieze werkhanden vaak als charmant ervaren.

Al met al verdienen de wijnboeren niets dan respect. Voorheen dacht ik altijd eerst aan mijn geraniums als er in mei nog nachtvorst optrad maar nu denk ik aan de wijnboeren. Mijn geranium uit een pot is vervangbaar en bloeit weer net zo makkelijk maar een aangetaste wijnrank door nachtvorst krijgt ondanks de vele liefde en zorg een jaar geen druiven.